De Schrijfdag van Creatief Schrijven is fris en zonnig. Dichtbroeder Frederik Bosmans is met me meegereden vanuit Antwerpen. Hij heeft een panelgesprek voor de boeg over ‘de weg naar een debuut’ en ik mag dichters van feedback voorzien. Het evenement vindt dit jaar plaats in het prachtige C-Mine in Genk. Nóg indrukwekkender is echter de puike organisatie: tot in de puntjes verzorgd, met een planning die strakker zit dan de skinny jeans die ik droeg in een ander tijdperk.

De compressorenhal in C-Mine vormt het kloppende hart tussen alle workshops, lezingen en feedbacksessies door. Het gonst er van schrijvers die iets eten, drinken en ervaringen delen. Taal en schrijfgoesting zinderen. Zelden zo veel mensen zien ja-knikken aan partytafels – een mooi teken van verbondenheid, en soms ook van beleefdheid wellicht. Tussen de statafels laveren Fluisterdichters die – mits toestemming – een toeter in je oor duwen. Een prettige maar gekke ervaring, alsof er een extra stem in je hoofd zit. Van duivels (merci, Gert Vanlerberghe) tot engelachtig (dank je wel, Janan Daniëls).

Tijd voor de feedbacksessies. Ik krijg een tafeltje toegewezen met twee stoelen, een glas water en een brownie. Ik neem een hap net voor de eerste dichter komt aangewandeld en slik bijgevolg een veel te groot stuk door, maar mijn gezicht blijft in de plooi. Gelukkig maar, want schrijvers die om feedback vragen stellen zich kwetsbaar op. Ik vind het belangrijk daar omzichtig mee om te gaan. Kokhalzen doe je dan beter niet. Nee, ik wil dichters weer naar huis sturen met de goesting om verder te schaven aan hun gedichten.

Ik had me thuis goed voorbereid, aantekeningen gemaakt en uitgetypt. Die overloop ik met de dichter. Gaandeweg ontstaat er een gesprek over het gedicht, en in het beste geval leidt dat tot nieuwe inzichten en ideeën. Die co-creatie ‘on the spot’ is misschien wel het fijnste aan feedback geven. Het gaat niet meteen om de juiste woorden te vinden – die eer is aan de maker – maar om openingen te creëren die het gedicht rijker maken. Daar wil ik nog verder in groeien.

Wanneer ik rond 16 uur het laatste feedbackgesprek afrond, voel ik een aangename mengeling van vermoeidheid en nieuwe energie. Zoveel indrukken om te verwerken, zoveel gebabbeld en geluisterd, en vooral: zo onder de indruk van de schrijfhonger in Vlaanderen. Het doet je stilstaan bij de belangrijke rol die organisaties als Creatief Schrijven spelen bij de artistieke zingeving van mensen, maar evenzeer als ontmoetingsplek. Om Tom Hannes te citeren: ‘Ons zingevingsveld (…) zoeken we niet zozeer in een essentie in onszelf, als wel in onze relaties.’